Ahmet TAŞ
Doğumunun 100. yılında
Üstad’ın aziz hatırasına…
HAMURKÂR’A DOĞRU
Bir ışık yüreği karanlıklara,
Gökte yalnız yanan bir yıldız gibi…
Sessiz yol alıyor aydınlıklara;
Yorgun adımları nurdan iz gibi.
Önünde uzuyor yollar, ebedi…
“Bu yolculuklarım sonsuzdur,” dedi.
Mâveraya bakan yüz, gülümsedi;
Biz, onun sırrına ermişiz gibi.
Eskimiş samana, “altındır”, derler;
Zehir akıtıyor ah, semaverler!
Aşka susayanlar daha ne bekler;
Cânı, cânanına vermişiz gibi…
Okyanusu bulur olduk damlada,
Yıldırımlar düştü, ne müthiş sada!
O, uçsuz denizde, biricik ada…
Bir gül bahçesine girmişiz gibi.
Her sözü bir dalga; aşk denizinden,
Üstadın yoluna baş koymak, bizden!
Açtığı her kapı; esrarengizden,
“Büyük yol’a gönül vermişiz gibi…
